W niedzielę, 17 sierpnia 2025 r., w Serpelicach nad Bugiem – rodzinnej miejscowości Jubilata – wspólnota Braci Mniejszych Kapucynów Prowincji Warszawskiej świętowała jubileusz 70-lecia życia zakonnego Ojca Biskupa Pacyfika Antoniego Dydycza OFMCap. Uroczystość stała się czasem modlitwy, dziękczynienia i radości całej wspólnoty zakonnej oraz Kościoła lokalnego.
Antoni Dydycz urodził się 24 sierpnia 1938 r. w Serpelicach. Do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów wstąpił w 1954 r., a rok później złożył pierwszą profesję, przyjmując imię zakonne Pacyfik – „niosący pokój”. Profesję wieczystą złożył 26 sierpnia 1961 r., a w 1963 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Posługiwał jako katecheta i duszpasterz akademicki, pełnił funkcje przełożonego w różnych wspólnotach, a w latach 1976–1982 był prowincjałem Warszawskiej Prowincji Kapucynów. Następnie przez dwanaście lat służył zakonowi w Rzymie jako definitor generalny. W 1994 r. został mianowany biskupem drohiczyńskim. Przez dwie dekady troszczył się o rozwój diecezji, przeprowadzając I Synod Diecezjalny, powołując Dom św. Antoniego dla księży emerytów i wspierając wiele dzieł duszpasterskich oraz społecznych. Po przejściu na emeryturę w 2014 r. pozostał blisko wspólnoty, dając świadectwo prostoty i franciszkańskiego ducha.
Centralnym punktem uroczystości była Eucharystia sprawowana w kapucyńskim kościele w Serpelicach. Liturgii przewodniczył i homilię wygłosił minister prowincjalny Warszawskiej Prowincji Kapucynów – br. Paweł Szymala OFMCap.
Kaznodzieja, nawiązując do Ewangelii o ogniu i chrzcie Jezusa, podkreślił, że jubileusz jest czasem wdzięczności za powołanie i wierność. Życie bpa Pacyfika – jako zakonnika, przełożonego i biskupa – ukazał jako nieustanne odpowiadanie na łaskę Bożą, wymagające trudu, ale prowadzące ku prawdziwemu pokojowi.
Imię Pacyfik – „niosący pokój” – stało się programem życia Jubilata. Realizował je poprzez franciszkański charyzmat, który wnosi do Kościoła powszechnego dar pokoju, dobra i braterstwa, a także przez pasterską troskę o powierzony mu Kościół.
Po Eucharystii nastąpiła część bratersko-rodzinna: wspólne świętowanie z rodziną, współbraćmi i zaproszonymi gośćmi. Panowała atmosfera radości i wdzięczności, a czas spędzony razem umocnił więzi braterskie.
W tradycji naszej Prowincji jubileusze profesji i święceń przeżywane są jako szczególny moment wdzięczności i refleksji. Wspólnota gromadzi się wówczas wokół Jubilata, aby modlić się razem z nim i za niego, odnawiając jednocześnie własną wierność powołaniu. Liturgia jubileuszowa staje się okazją do odnowienia profesji zakonnej oraz wspólnotowego dziękczynienia za lata służby i świadectwa brata. Dzięki temu jubileusz nie jest tylko osobistym świętem, lecz także umocnieniem całego braterstwa w jedności i wierności charyzmatowi.
Siedemdziesiąt lat życia zakonnego to „gody kamienne” – znak wytrwałości i mocy powołania. Wierność Jubilata stała się dla braci kapucynów i dla Kościoła w Polsce źródłem nadziei i zachętą do ufnego trwania przy Chrystusie. Jego jubileusz przypomina, że każda rocznica profesji jest okazją, by z nową gorliwością dziękować Bogu za dar życia zakonnego i odnowić własne oddanie Ewangelii.
Sekretariat Informacji - Prowincja Warszawska