Dzisiaj obchodzimy uroczystość św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Jest on opatrznościowym Patronem naszej Prowincji zakonnej od początku jej istnienia.
Prowincja Galicyjska, do 1921 roku nosząca nazwę Komisariatu Galicyjskiego, analogicznie jak miało to miejsce w Komisariacie Warszawskim, została przemianowana na Komisariat Krakowski. Jej patronami wyznaczeni zostali św. Józef Oblubieniec Najświętszej Maryi Panny i św. Wojciech, biskup i męczennik. 8 czerwca 1921 roku na spotkaniu zarządu Komisariatu Krakowskiego i przełożonych klasztorów w Krakowie postanowiono, iż komisariat będzie używał urzędowego tytułu Prowincja Krakowska w Polsce. Nazwa nie była zgodna z przyjętymi w Zakonie zasadami i dlatego używano określenia „komisariat”. Stan prawny Komisariatu Krakowskiego uległ zmianie ostatecznie 30 maja 1939 roku. Wówczas to, decyzją zarządu generalnego Zakonu, podniesiono go do rangi prowincji i nadano mu nazwę Prowincja Krakowska Kapucynów p.w. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny.
(J. Marecki, R. Preis, Zarys historii kapucynów w Polsce, Kraków 2004)
Święty Józef Oblubieniec, mąż sprawiedliwy (Mt 1,19–20; Łk 1,27), z woli Bożej przeczysty małżonek Najświętszej Maryi Panny i Jej opiekun, a tym samym przybrany Ojciec i Żywiciel Syna Bożego.
Zajmuje więc określone miejsce w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa. Ponieważ Księgi Nowego Testamentu niewiele mówią o św. Józefie, dlatego pisma apokryficzne w pierwszych wiekach chrześcijaństwa usiłowały uzupełnić wiadomości o Żywicielu Pańskim, lecz oparły je wyłącznie na domysłach, nieraz fantastycznych. Świadczą jednak o głębokim szacunku dla Niego.
Od końca VIII w. kult św. Józefa zaczął przybierać formy liturgiczne: ustanawiano obchody ku Jego czci, układano modlitwy brewiarzowe i formularze mszalne. Od XVI w. (Pius V) istnieje główna uroczystość ku czci św. Józefa obchodzona 19 marca w całym Kościele. Od 1621 roku uroczystość ta (Grzegorz XV) należała do świąt obowiązujących.
Wraz z rozwojem bractw św. Józefa powstawały coraz to nowe nabożeństwa ku Jego czci, takie jak: septenna, nowenna, marcowe, środowe, nieustającej czci, godzinki, litanie, pieśni. Poświęcano Mu Kościoły, ołtarze, obrazy, figury. Rozwój kultu św. Józefa osiągnął swój szczyt w XVII i XVIII wieku. Potem, z różnych przyczyn zaczął powoli zanikać.
Papież Pius IX zwrócił uwagę na św. Józefa jako patrona rodzin, małżeństw, robotników, młodzieży i dzieci. Ogłosił Go Patronem Kościoła powszechnego. Czczony jest również jako patron dobrej śmierci. Pius XII ustanowił święto Józefa Robotnika. Jan XXIII polecił Mu zainaugurowany przez siebie Sobór powszechny Watykański II.
Święty Józef uczy życia z Chrystusem na co dzień; uczy życia z Chrystusem i dla Jego chwały; uczy delikatności względem kobiet i wzorowego życia rodzinnego, opartego na wzajemnej miłości, szacunku, życzliwości i dobroci.
Modlitwa obrania św. Józefa za patrona:
O święty Józefie, przybrany Ojcze i Opiekunie Pana i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, najmilszy Oblubieńcze Matki Jego, Przeczystej Dziewicy Maryi! Obieram sobie Ciebie dziś i po wszystkie dni mego życia za Patrona, Ojca i Opiekuna, i postanawiam mocno głosić i rozszerzać zawsze i wszędzie Twoją chwałę i cześć. Błagam Cię pokornie, racz mnie przyjąć za swego sługę. Ratuj mnie we wszystkich potrzebach duszy i ciała, broń od wszystkich nieprzyjaciół widzialnych i niewidzialnych, zachowaj mnie od wszelkiego niebezpieczeństwa, nieszczęścia i złego przypadku. Szczególnie zaś w godzinę mej śmierci przybądź, wspieraj i ratuj mnie wraz z Niepokalaną Oblubienicą Twoją Maryją, abym nie zginął, ale miał żywot wieczny i z Wami wielbił Boga po wszystkie wieki wieków. Amen.
Biuro Prasowe Kapucynów - Prowincja Krakowska