Testament Sieneński

1Napisz, że błogosławię wszystkich moich braci, którzy są teraz w zakonie i będą wstępowali do niego aż do końca świata (…). 2Ponieważ z powodu słabości i bólu w chorobie nie mogę mówić, wyrażę mą wolę braciom moim krótko, w trzech zdaniach, mianowicie: 3aby na znak pamięci na moje błogosławieństwo i mój testament zawsze kochali się wzajemnie; 4aby zawsze kochali i dochowywali wierności naszej pani, świętemu ubóstwu 5i aby zawsze byli wierni i ulegli dostojnikom i wszystkim duchownym świętej matki Kościoła.

 

___________

 

W źródłach do życia św. Franciszka z XIV w. Znajdujemy wzmiankę o jego pobycie w Sienie. Wówczas Święty, bliski śmierci, na prośbę braci polecił bratu Benedyktowi z Pirato spisać ostatnią wolę.

Esser, przebadawszy przekazy, ustalił czas powstania tego krótkiego dokumentu w granicach dwóch miesięcy: kwiecień lub maj 1226 r.

Tekstu Testamentu sieneńskiego nie ma w kodeksach zawierających dziełka św. Franciszka, zachował się tylko we wspomnianych wyżej czternastowiecznych źródłach do życia Świętego. Wydany był także przez Waddinga, ale tak dalece został przez niego przepracowany, że nie można go brać pod uwagę przy analizie filologicznej. Teksty ze źródeł także różnią się między sobą, jedynie treść jest w nich jednoznaczna. Z tych względów Testament sieneński należy do grupy pism, których formy nie uznano za autentyczną. W wydaniu Essera zamieszczony został w rozdziale „Opuscula dictata”, a podstawą tekstu jest podanie wg Kompilacji Asyskiej, mające najstarszą formę.

W tych kilku zdaniach, w których św. Franciszek błogosławi swych braci i zachęca do miłości bratniej, do wierności ubóstwu i do szacunku dla dostojników kościelnych, kryje się przewodnia myśl dla franciszkańskiego życia zakonnego, zasługująca na szczególną uwagę.