Przed nami Triduum Paschalne – najważniejsze dni dla naszej wiary. Bóg po raz kolejny chce objawić nam swoją Miłość do całego świata i każdego z nas z osobna. Wszystkich, którzy – ze względu na ograniczenia epidemiczne – nie będą mogli osobiście uczestniczyć w liturgii, zapraszamy do transmisji online z naszych klasztorów:
W Wielkim Tygodniu Duch Święty zaprasza nas do wejścia w najgłębsze tajemnice naszej wiary. Święte Triduum Paschalne każdego roku objawia nam na nowo urzeczywistniające się zbawianie świata i każdego z nas. W tym czasie szczególnej łaski nasze prywatne i najintymniejsze modlitwy łączą się z wielką liturgią Kościoła. W Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielką Sobotę słyszymy najbardziej, we wspólnotowych modlitwach i w ciszy naszej indywidualnej rozmowy z Bogiem, bicie serca Chrystusowego Kościoła.
Liturgia Wielkiego Czwartku zaprasza nas do kontemplacji Ostatniej Wieczerzy, by ukazać nam piękno Eucharystii i ubogacić Nią nasze ludzkie kruche życie. To właśnie w Wielki Czwartek ukazuje się najwspanialszy wymiar pokory – pokory Boga. On bowiem pragnie pod najzwyklejszymi postaciami chleba i wina oddać się w całkowitej miłości każdemu z nas i całemu światu. Od tego momentu Eucharystia wpisuje się i przekształca oblicze ludzkiej ziemi. To, co grzech każdego z nas popsuł i pokaleczył, zostanie uzdrowione Ciałem i Krwią Pańską. Przez sakrament Eucharystii dokonuje się na nowo w Jezusie Chrystusie konsekracja – uświęcanie ludzi i całego świata. Aby to eucharystyczne dzieło Zbawiciela trwało aż do końca czasów, Jezus ubogaca swój Kościół sakramentalnym kapłaństwem. Do wszystkich zaś, otwierających serce miłością, Zbawiciel mówi: „Już was nie nazywam sługami… ale nazwałem was przyjaciółmi´” (J 15,15).
W Wielki Piątek męki i śmierci Pańskiej staramy się na miarę naszych ludzkich możliwości podążać w liturgii drogą krzyżową naszego Pana. Adoracja i ucałowanie krzyża jest wzruszającym gestem naszej ludzkiej, ograniczonej miłości w stosunku do naszego Zbawcy. Wielkopiątkowe ucałowanie krzyża i każde codzienne spojrzenie na znak naszej wiary niech stanie się dla nas najgłębszą modlitwą miłości. Jakże wspaniała jest antyfona uwielbienia krzyża: „Kłaniamy Ci się, Chryste, i błogosławimy Tobie, żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył”.
Znacząca jest cisza Pańskiego grobu w cały sobotni dzień. Przypominamy wtedy przy adoracji Chrystusa słowa o ziarnie rzuconym w glebę i czekającym na kiełkowanie… przypominamy słowa o kamieniu odrzuconym przez budowniczych, a stającym się w końcu kamieniem węgielnym… Indywidualne modlitwy sobotniego dnia to znak cichej, ale zarazem najgłębszej chrześcijańskiej nadziei.
Święta Noc Paschalna jest świętem Uwielbianego i Zmartwychwstającego Chrystusa. Kościół podkreśla to przez znak i realizm światła i wody – tego, co oczyszcza i obmywa. Jest to także święto autentycznej radości, bowiem: „Uświęcająca siła tej nocy oddala zbrodnia, z przewin obmywa, przywraca niewinność upadłym, a radość smutnym”. Wpatrując się w Paschał, z radością uwielbiajmy Ojca niebieskiego: „Niech ta świeca płonie, gdy wzejdzie słońce nieznające zachodu: Jezus Chrystus, Twój Syn Zmartwychwstały, który oświeca ludzkość swoim światłem i z tobą żyje i króluje na wieki wieków”.
za: www.niedziela.pl
Biuro Prasowe Kapucynów - Prowincja Krakowska