BR. ERNEST ŁANUCHA
Minister Prowincjalny
1956-1959
Br. Ernest (z d. Władysław) Łanucha, urodził się 16 stycznia 1914 roku w Plains (Pa) w USA, jako syn Stanisława i Marii z d. Kieras. Rodzice wraz z synem powrócili do kraju i zamieszkali w Nagoszynie koło Dębicy. Uczył się w miejscowej szkole i Kolegium Serafickim OFMCap w Rozwadowie w latach 1926-1930. Do Zakonu Kapucynów Komisariatu Krakowskiego wstąpił 20 sierpnia 1930 roku w Sędziszowie Młp. Śluby proste złożył 21 sierpnia 1931 roku w klasztorze nowicjackim, a uroczyste 17 stycznia 1935 roku w Krakowie. Nauki gimnazjalne uzupełnił w Krakowie, a egzamin dojrzałości złożył 30 czerwca 1934 roku. Filozofię oraz teologię studiował w Studium Filozoficzno-Teologicznym OFMCap w Krakowie. Święcenia kapłańskie zaś otrzymał 1 maja 1939 roku.
Najpierw, w latach 1939-1940, pracował w Rozwadowie, gdzie przewidziany był na wiceprefekta Kolegium Serafickiego. W czasie okupacji niemieckiej pracował w klasztorze krakowskim, gdzie prowadził Trzeci Zakon jako jego dyrektor. W 1944 roku przez krótki okres czasu oddawał się pracy duszpasterskiej w kapucyńskim klasztorze w Warszawie. Po zakończeniu wojny studiował filozofię na UJ w Krakowie. Dyplom magistra teologii, na podstawie pracy: Dwustopniowość uczuć u św. Tomasza z Akwinu, uzyskał dnia 25 lutego 1945 roku. Następnie duszpasterzował na Ziemiach Odzyskanych w Krzyżu. Od 4 października 1945 do 1947 roku był wikarym parafii i prefektem LO w Wałczu. Poza tym wykładał język łaciński i propedeutykę filozofii. Za jego staraniem, Urząd Pełnomocnika Rządu RP, dnia 11 kwietnia 1946 roku, oddał Zakonowi proprotestancki kościół wraz z plebanią w Wałczu, które to obiekty br. Ernest Łanucha odremontował, a kościół pw. św. Antoniego przekazał do użytku 16 czerwca 1946 roku.
W uznaniu za swoje prace został przeniesiony do Gdańska (1947-1950) i mianowany rektorem kościoła pw. św. Jakuba, który również odnowił i odbudował. Obiekt sakralny został poświęcony 13 czerwca 1948 roku. Br. Ernest Łanucha wykładał jednocześnie filozofię w Wyższym Instytucie Kultury Religijnej. W Gdańsku odremontował część domu zakonnego i otworzył w nim filię Seminarium Serafickiego. W 1950 roku na kapitule prowincjalnej został wybrany II definitorem, lektorem filozofii i gwardianem krakowskim. Urząd ten pełnił do 1956 roku. W latach 1953-1956 był Wikariuszem Prowincji i I definitorem. W okresie jego posługi w krakowskim klasztorze założył marmurową posadzkę w kościele i w refektarzu, centralne ogrzewanie w kościele i w klasztorze, sfinansował artystyczną, ruchomą szopkę, a dzięki jego poparciu, br. Kornel Gadacz, mógł uporządkować i skatalogować bibliotekę krakowskiego klasztoru.
Na kapitule prowincjalnej w 1956 roku został wybrany Ministrem Prowincjalnym Prowincji Krakowskiej. Wskutek jego starań zwrócono Zakonowi placówkę we Wrocławiu, zabraną w 1955 roku. Tam też wzniesiono dom zakonny z funduszów prowincjalskich. Br. Ernest Łanucha sfinansował także częściowo budowę kościoła w Skomielnej Czarnej, a całkowicie budowę domu zakonnego i kościoła w Tenczynie. Za jego zachętą zbudowano nowoczesne hospicjum w Pile i reaktywowano Niższe Seminarium Duchowne w Rozwadowie. W tym okresie uporządkowano również kancelarię prowincjalną i Archiwum Prowincji wraz z archiwami poszczególnych klasztorów oraz wydano trzy numery Wiadomości Prowincjalnych, z których dwa poświęcono znanym działaczom społecznym z Zakonu Kapucynów.
Br. Ernest Łanucha dał się poznać jako znakomity kaznodzieja i misjonarz. Zmarł jako aktualny Minister Prowincjalny w czasie prowadzenia misji ludowych w Jeleniej Górze, dnia 14 marca 1959 roku, przeżywszy 45 lat, w Zakonie 28, w kapłaństwie 19. Pochowany został w Krakowie.
Biuro Prasowe Kapucynów - Prowincja Krakowska