Tło historyczne
Muzeum Franciszkańskie powstało dzięki br. Louis-Antoine de Porrentruy (Francja), który zebrał materiał ikonograficzny do ilustracji tomu o św. Franciszku, który został wydany przez wydawnictwo Plon w Paryżu pod koniec 1884 roku, z tytułem Saint François d’Assise. Z materiałem zebranym do tomu, tylko częściowo wykorzystanym i stale powiększanym, Louis-Antoine zorganizował w 1885 roku w klasztorze w Marsylii (Francja), Muzeum Franciszkańskie. Zainaugurował jego powstanie w październiku 1889 r. Minister Generalny Bernardo d’Andermatt.
W następnym roku koniecznym stało się powiększenie muzeum o kolejną większą salę, na skutek stale napływającego nowego materiału. W 1896 r. otwarto jeszcze trzecią dużą salę.
Tymczasem dla obrony i ochrony Muzeum założyciel otrzymał w 1895 r. od Stolicy Apostolskiej breve apostolskie Minime nos latet, podpisane przez samego Leona XIII. Pod karą ekskomuniki zabroniono „usuwać, alienować, podmieniać, sprzedawać, a nawet po prostu wywozić czegokolwiek ze wspomnianego wcześniej franciszkańskiego muzeum w Marsylii”.
Jednak w latach 1903–1904 konieczne stało się ukrycie w podziemiach najważniejszych dzieł sztuki franciszkańskiej. W rzeczywistości w 1905 r., zgodnie z prawem masońskim z lipca 1901 r., wszystkie przedmioty znajdujące się w Muzeum Franciszkańskim miały zostać sprzedane na aukcji publicznej. Pod koniec 1912 r. Muzeum zostało ponownie otwarte w Rzymie, z fragmentami uratowanymi przez br. Louisa-Antoine’a w Kurii Generalnej przy via Boncompagni, które następnie zostały przeniesione w 1927 r. do Instytutu Historycznego w Asyżu. Tam zostało uroczyście otwarte 29 listopada 1929 r. Odtąd muzeum będzie dzielić losy wespół z Instytutem Historycznym.
Charakterystyka Muzeum Franciszkańskiego
Muzeum Franciszkańskie nie jest muzeum artystycznym, historycznym ani archeologicznym, choć obejmuje wiele obiektów o wysokich walorach artystycznych i dużej wartości historycznej. Zamiast tego jest zaliczane do kategorii muzeów specjalistycznych. Poprzez przedmioty eksponowane w salach, muzeum ilustruje historię zakonu franciszkańskiego.
Chociaż idea tego muzeum zrodziła się z pomysłowości brata kapucyna, ten nie ograniczył swojej kolekcji jedynie do eksponatów swojej rodziny zakonnej. Swoje zainteresowanie rozszerzył na cały Zakon Franciszkański, na najbardziej znane osobistości ze względu na swoją reputację świętości, kultury czy zaangażowania społecznego. Przede wszystkim w trzech głównych gałęzi Zakonu zarówno pierwszego, drugiego jak i trzeciego. Później jednak zebrane zostały też materiały dotyczące różnych innych rodzin franciszkańskich i poszczególnych reform Zakonu, takich jak konwentualni, bracia mniejsi, kapucyni, reformaci, rekolektanci i inni. W miarę możliwości zbiory obejmują ruch franciszkański we wszystkich krajach świata, nawet tych, do których franciszkanie docierali jedynie jako misjonarze.
Szczególną cechą muzeum jest to, że dokumentuje sztukę i kulturę franciszkańską przez stulecia, tj. od XIII wieku do XX wieku.
Muzeum Franciszkańskie, które dekretem Ministra Generalnego z dnia 15 września 1965 r. zostało zarejestrowane wśród muzeów niepaństwowych (muzeum mniejsze, diecezjalne i religijne, nr 246), jest otwarte dla zwiedzających tylko na życzenie.
Fotograficzna prezentacja muzeum:
Kontakt:
Artykuł i zdjęcia za: ofmcap.org
Biuro Prasowe Kapucynów - Prowincja Krakowska