Br. Flawian Mankin
Urodził się dnia 11 listopada 1914 roku w General Nikolaevo. Na chrzcie otrzymał imię Józef i pochodził z głęboko wierzącej ośmiodzietnej rodziny. Od dzieciństwa czuł powołanie do kapłaństwa. W 1927 roku razem z trzema innymi kandydatami wyjechał do Włoch, gdzie został przyjęty do franciszkańskiego niższego seminarium w Południowym Tyrolu. Wynikało to z faktu iż w Bułgarii nie było odpowiednich struktur do kształcenia kandydatow do kapłaństwa. W wieku 17 lat (28 sierpnia 1931 roku) rozpoczął nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów w Chiusa. Potem podjął studia filozoficzno- teologiczne. Śluby wieczyste złożył dnia 12 listopada 1935 roku, a następnie przyjął święcenia kapłańskie (17 grudnia 1938 roku). W 1939 r. powraca do Bułgarii, gdzie podejmuje obowiązki duszpasterskie w General Nikolaevo, Płowdiw, a następnie w Sekirovo. Opiekował się ministrantami i młodzieżą, zorganizował chory parafialne w General Nikolaevo i Sekirovo. Odznaczał się pogoda ducha i bezpośredniością. Był uzdolniony muzycznie, grał m.in. na organach. W swoich kazaniach mówił dużo o miłości do Kościoła, ojczyzny i sprawiedliwości społecznej.
Flawian stał się jedną z pierwszych ofiar, i pierwszym męczennikiem kapucynem, powojennego ateizmu w Bułgarii. Pewnego popołudnia, po jednym ze swoich kazań do młodych ludzi w miejscowości Sekirovo został uprowadzony siłą, okrutnie torturowany na posterunku policji, a następnie bestialsko zabity w nocy 22 na 23 października 1944 roku. Zginął wraz z dwoma parafianami, którzy stanęli w jego obronie: Geno Burov i Rafael Peev. Jego ciała nigdy nie znaleziono. Prawdopodobnie rozczłonkowane – zostało wrzucone do rzeki Striama. Władze nie pozwoliły rodzinom męczenników na poszukiwanie zwłok i ich pogrzebanie.
Br. Fortunat Bakalski
Urodził się dnia 5 sierpnia 1916 roku w Duvanlii. Na chrzcie otrzymał imię Piotr – Jan. Świadectwo życia i obecność w jego miejscowości kapucynów przyczyniło się, że w 1927 roku jako jedenastolatek rozpoczął edukację w franciszkańskim niższym seminarium w Południowym Tyrolu. Piotr odznaczał się pilnością i pobożnością oraz wyróżniał się zdolnościami intelektualnymi. Dnia 9 sierpnia 1931 roku wstąpił do kapucyńskiego nowicjatu w Chiusa. Dnia 6 sierpnia 1937 roku w trakcie studiów filozoficzno-teologicznych złożył śluby wieczyste a dnia 18 czerwca 1939 roku przyjął święcenia kapłańskie w katedrze w Płowdiw. W latach 1939-1942 podjął studia w Rzymie na Papieskim Instytucie Wschodnim, które ukończył doktoratem.
W okresie Bożego Narodzenia 1942 roku powrócił na stałe do Bułgarii. Przybył do Sofii, gdzie pełnił wiele obowiązków związanych z życiem wspólnoty kapucynów i apostolstwa wśród katolików w stolicy. Był katechetą, gwardianem i proboszczem. W latach 1947-49 pełnił obowiązki redaktora gazety „Istina – Veritas”, a także dyrektora wydawnictwa „Dobyr Peczat”. Działalność ta zakończyła się wraz nasileniem represji władz komunistycznych na Kościół. Zakazano m.in. prowadzenia katechezy dla dzieci i młodzieży oraz funkcjonowania Zakonów, ale także zażądano by w każdym numerze gazety umieszczać artykuł chwalący partię i nowe zmiany ustrojowe. Wskutek tych nacisków redakcja zaprzestała wydawanie gazety. Po pewnym czasie br. Fortunat został aresztowany. Przewieziono go do sofijskiego więzienia, gdzie bez procesu zostały poddany torturom. Zmarł w nocy z dnia 31 lipca na 1 sierpnia 1952 roku. Oficjalną przyczyną zgonu było obustronne ciężkie zapalenie płuc. Jego ciało nie zostało odnalezione. Dnia 3 maja 1985 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.
Tekst i zdjęcia za: Bracia Mniejsi Kapucyni w Bułgarii wczoraj i dziś… L. S. D. E. L.
Biuro Prasowe Kapucynów - Prowincja Krakowska