Br. Hieronim Ryba
Br. Hieronim (z d. Antoni) Ryba urodził się 12 maja 1850 roku w Rzepienniku Suchym koło Gorlic jako syn rolników Feliksa Ryby i Tekli z d. Kopek. Następnego dnia został ochrzczony w kościele parafialnym w Rzepienniku Biskupim. Pierwsze nauki pobierał w ludowej szkole w swojej rodzinnej miejscowości, a następnie w szkole parafialnej w Rzepienniku Biskupim. Po ukończeniu szkoły podstawowej, w latach 1865-1872, kształcił się w Tarnowie. Latem 1871 roku, w wieku dwudziestu jeden lat, wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Po nowicjacie eksternistycznie kontynuował naukę w Tarnowie i w Rzeszowie. Dnia 12 października 1872 roku złożył profesję czasową i rozpoczął naukę teologii w Studium domesticum w klasztorze sędziszowskim, krakowskim, następnie we Lwowie. W grudniu 1874 roku, wraz z trzema współbraćmi, otrzymał święcenia diakonatu z rąk Franciszka Ksawerego Wierzchlejskiego, arcybiskupa lwowskiego we Lwowie, a dnia 18 marca 1875 roku przyjął święcenia prezbiteratu przez posługę tego samego arcybiskupa. Po ukończeniu studiów we Lwowie został przeniesiony do Krakowa, gdzie przebywał przez trzy lata, posługując jako kaznodzieja klasztorny oraz studiując na wydziale teologicznym na tutejszym Uniwersytecie. Dnia 29 listopada 1875 roku w klasztorze krakowskim złożył śluby wieczyste.
W 1879 roku, z ośmioletnim doświadczeniem zakonnym, objął funkcję magistra nowicjatu w klasztorze sędziszowskim. Niecały rok później złożył prośbę o zwolnienie z tej posługi i został przeniesiony do klasztoru krośnieńskiego, gdzie pracował jako kaznodzieja i spowiednik. Dnia 21 czerwca 1880 roku został mianowany przełożonym klasztoru w Krośnie. Po roku czasu został odwołany z urzędu gwardiana w Krośnie i przeniesiony do klasztoru sędziszowskiego w charakterze spowiednika. W 1885 roku został mianowany wikarym domu w Olesku, a następnie powołany na urząd wikarego klasztoru w Sędziszowie Młp., gdzie oprócz pełnienia obowiązków w kościele i klasztorze, za zgodą przełożonych, z wielkim zapałem i pasją pomagał w pracy duszpasterskiej okolicznym kapłanom diecezjalnym, udzielając się jako kaznodzieja i spowiednik. W 1894 roku jako socjusz prowincjała towarzyszył mu w czasie trwania wizytacji pasterskiej Prowincji Galicyjskiej Kapucynów, odwiedzając klasztory w Rozwadowie, Kutkorzu, Olesku, Krakowie i Krośnie.
W 1895 roku został przeniesiony na urząd wikarego konwentu rozwadowskiego. W tym czasie pełnił także funkcję IV definitora Prowincji. W 1897 roku podczas wizytacji klasztoru rozwadowskiego został wyróżniony przez Prowincjała br. Floriana Janochę za „zgodliwość i wyrozumiałość” oraz wielki wkład w dzieło budowy kościoła parafialnego jako kooperator parafii. W 1897 roku kapituła prowincjalna odbywająca się w Sędziszowie Młp. powołała go na II definitora. W 1900 roku kapituła prowincjalna w Krakowie powierzyła mu funkcję gwardiana w konwencie rozwadowskim i jednocześnie pełnienie posługi II definitora. Dnia 16 czerwca 1903 roku, dla szczególnych zasług w podtrzymaniu życia zakonnego Prowincji Galicyjskiej i ogromu prac dokonanych przy budowie kościoła parafialnego w Rozwadowie, kapituła prowincjalna nadała br. Hieronimowi zaszczytny tytuł „Ojca Prowincji Galicyjskiej”. Dnia 16 lipca 1904 roku, jako autor i realizator pomysłu budowy kościoła, za pozwoleniem ks. bp Sebastiana Pelczara (obecnie świętego), dokonał aktu poświęcenia nowej świątyni parafialnej w Rozwadowie, po 110 latach jej braku.
W 1906 roku został przeniesiony do klasztoru w Olesku, gdzie pracował jako spowiednik. W 1909 roku został ponownie przeniesiony do klasztoru rozwadowskiego, gdzie pełnił posługę wikarego konwentu aż do 1921 roku. W tym czasie odbywał również serie spowiedzi rekolekcyjnych i wielkanocnych oraz często zastępował okolicznych księży diecezjalnych w pracy duszpasterskiej i parafialnej. W 1911 roku rozpoczął budowę kościoła w Woli Rzeczyckiej, zaś w 1923 roku zainicjował budowę kaplicy Matki Bożej Różańcowej w Chyłach (obecnie Stalowa Wola).
Dnia 18 grudnia 1927 roku, w niedzielę przed południem, przytomny do ostatniej chwili, zasnął w opinii świętości w Panu. W kronice diecezji przemyskiej zapisano: „Zmarł Ojciec Hieronim Ryba, kapłan niepospolitej miary, chluba Zakonu, bardzo ceniony przez duchowieństwo i lud z najdalszych stron, ogromnych zasług dla parafii rozwadowskiej, człowiek wprost opatrznościowy”. Dnia 20 grudnia 1927 roku odbył się jego pogrzeb.
Br. Hieronim Ryba przeżył 77 lat, 56 w Zakonie, 52 w kapłaństwie, z czego 29 lat posługiwał w klasztorze w Rozwadowie. Był cenionym kaznodzieją, rekolekcjonistą i spowiednikiem – niezwykle dyspozycyjny, zawsze gotowy nieść posługę kapłańską, nawet gdy trzeba było udać się w dalekie okolice. Najwybitniejszą cechą jego życia kapłańskiego było bezustanne słuchanie spowiedzi świętej. Uznanie wiernych budziła jego działalność charytatywna na rzecz potrzebujących. Krzewił kult Matki Bożej, której dedykował trzy współbudowane świątynie, zakładał liczne maryjne bractwa szkaplerzne i róże różańcowe, którymi duchowo się opiekował oraz rozpowszechniał ideę Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego. Wierni okoliczni znając jego osobę za życia otaczali go serdeczną czcią, a po jego śmierci licznie nawiedzają jego grób na cmentarzu rozwadowskim, prosząc o potrzebne łaski za jego przyczyną.
Opracowanie: Br. Robert Krawiec OFMCap
Biuro Prasowe Kapucynów - Prowincja Krakowska