✕
Jesteś tutaj: ≫ Czytelnia - św. Franciszek - listy ≫ List do duchownych – redakcja II

List do duchownych – redakcja II

 

Tekst

 

1Zwróćmy uwagę, wszyscy duchowni, na wielki grzech i nieświadomość niektórych względem Najświętszego Ciała i Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa oraz względem najświętszych imion i słów Jego napisanych, które uświęcają Ciało. 2Wiemy, że Jego Ciało nie może być obecne, jeśli nie odbyła się przedtem konsekracja przez słowo. 3Niczego bowiem na tym świecie nie mamy i nie widzimy cieleśnie z Najwyższego, jedynie Ciało i Krew, imiona i słowa, przez które zostaliśmy stworzeni, i odkupieni ze śmierci do życia (1 J3,14).
 
4Niech więc wszyscy szafarze tych najświętszych posług, zwłaszcza ci, którzy to czynią nieodpowiedzialnie, zastanowią się, jak liche są kielichy, korporały i obrusy, które służą do ofiary Ciała i Krwi Pana naszego. 5I wielu pozostawia [Ciało] w miejscach niewłaściwych, nosi w sposób godny opłakania i przyjmuje niegodnie, i udziela innym nieodpowiedzialnie. 6Także imiona i słowa Jego napisane bywają deptane stopami, 7bo człowiek cielesny nie pojmuje tego co jest Boże (por. 1 Kor 2, 14). 8Czy to wszystko nie przejmuje nas miłością, skoro sam Pan w swojej łaskawości daje Siebie w nasze ręce i codziennie Go dotykamy i przyjmujemy naszymi ustami? 9Czyż nie wiemy, że musimy znaleźć się w Jego rękach?
 
10Poprawmy się więc bez zwlekania i zdecydowanie z tych wszystkich oraz innych błędów. 11I gdziekolwiek Najświętsze Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa byłoby niegodnie umieszczone i zostawione, należy je z takiego miejsca zabrać i złożyć w miejscu godnym, i zabezpieczyć. 12 Podobnie, gdyby imiona i słowa Pańskie napisane znalazły się gdziekolwiek w miejscach nieodpowiednich, należy je zebrać i złożyć w stosownym miejscu. 13I wiemy, że to wszystko mamy obowiązek zachowywać ponad wszystko według przykazań Pańskich i przepisów świętej matki Kościoła. 14A kto tego nie uczyni, niech wie, że wobec Pana naszego Jezusa Chrystusa zda rachunek w dzień sądu (por. Mt 12, 36). 15Ci, którzy będą starali się o przepisywanie tego pisma, aby było lepiej zachowywane, niech wiedzą, że Pan będzie im błogosławił.

 

Komentarz

 

Kopię Listu do duchownych znaleziono w mszale opactwa benedyktyńskiego w Subiaco (RV2). Jest to najstarsze świadectwo tekstowe, potwierdzające autentyczność Listu Franciszkowego, bo pochodzi sprzed 1238 r. Kopista narysował pod tekstem znak „Tau” i głowę, co wskazywałoby na to, że miał przed sobą oryginał. Według Bonawentury Franciszek tym znakiem podpisywał własnoręcznie swoje listy[1].

Inne łacińskie świadectwa rękopiśmienne w liczbie dwudziestu siedmiu pochodzą z XIII w. (As), z XIV, XV i XVI w. Najstarszy rękopis nie ma tytułu, zatem w następnych tytuł musiał być formułowany według treści. Istotnie w pierwszym zdaniu Franciszek zwraca się do wszystkich duchownych. Fakt, że Autor, znany z wielkiego szacunku do kapłanów, sam nie będąc kapłanem, daje im wskazania odnośnie kultu Eucharystii, nie podważa autentyczności Listu. Znane są podania z Kompilacji Asyskiej i Zwierciadła doskonałości, w których jest mowa o tym, że św. Franciszek podczas swych wędrówek apostolskich zbierał kapłanów osobno, pouczał ich o godnym sprawowaniu tajemnicy Eucharystii i starał się wpoić im troskę o utrzymanie kościołów w czystości.

Treść Listu wyraża niezwykle serdeczną miłość i bezgraniczną cześć Franciszka dla Najświętszego Sakramentu, w którym spotyka on prawdziwie obecnego Syna Bożego. Specjalne znaczenie nadaje Listowi fakt, że Franciszek przyznaje się w nim do przynależności do stanu duchownego (jako diakon) – na początku (w. 1) wyraźnie zalicza siebie do duchownych.

Istnieją dwie redakcje Listu. Poza wariantami słownymi o ich odrębności decyduje werset 13. W redakcji drugiej Franciszek w zdaniu 13 powołuje się na przepisy Kościoła św. Chodzi o pismo Honoriusza III: „Sane cum olim”, zredagowane w zimie 1219/20 r. Wobec tego druga redakcja Listu powstała po powrocie Franciszka z podróży na Wschód w 1220 r., a pierwsza redakcja, w której jeszcze nie ma wzmianki o piśmie papieskim, musiała być napisana przed tą podróżą.

Pierwsza redakcja ma jedynie świadectwo tekstowe we wspomnianym odpisie, zamieszczonym w mszale opactw Subiaco, redakcja druga poświadczona jest przez pozostałe teksty rękopiśmienne, o których mowa wyżej.

——————————————————————————–

[1] BLegMj IV, 9.