Z okazji jubileuszu 80 lat Prowincji Krakowskiej Kapucynów rozpoczynamy nową serię artykułów ukazujących sylwetki Ministrów Prowincjalnych. Przez kolejne dwa tygodnie poznacie braci, którzy służyli Prowincji będąc jej przełożonymi.
BR. KAZIMIERZ NICZYŃSKI
Minister Prowincjalny
1939-1947
Br. Kazimierz (z d. Adam Józef) Niczyński, urodził się 19 grudnia 1897 roku w Krakowie, jako syn Franciszka i Jadwigi z d. Bukowskiej. Nazwisko Nicpoń zmienił na Niczyński. Uczył się w Szkole Handlowej, zaś w okresie pierwszej wojny światowej został zmobilizowany do służby pozafrontowej. Był też w niewoli rosyjskiej na Ukrainie. Do Zakonu Kapucynów Komisariatu Krakowskiego wstąpił 28 września 1921 roku w Sędziszowie Młp. Śluby proste złożył 29 września 1922 roku w klasztorze nowicjackim, a uroczyste 4 października 1925 roku w Krakowie. Filozofię i teologię studiował u franciszkanów w Krakowie. Święcenia kapłańskie zaś otrzymał 20 czerwca 1926 roku w Krakowie.
Pracował w następujących klasztorach: 1926-1930 w Krośnie; 1930-1931 w Sędziszowie Młp.; 1931-1933 w Sędziszowie Młp., gdzie pełnił funkcję gwardiana; 1933-1936 w Krośnie jako gwardian wspólnoty braterskiej; 1936-1937 w Krośnie; 1937-1939 w Krośnie, gdzie ponownie był gwardianem, a od 1936 roku pełnił posługę I asystenta Komisariatu Krakowskiego. Dnia 30 maja 1939 roku, definitorium generalne erygowało Prowincję Krakowską, a pierwszym jej Ministrem Prowincjalnym mianowało br. Kazimierza Niczyńskiego. Urząd ten pełnił aż do 16 lipca 1947 roku, kiedy to po raz pierwszy w dziejach Prowincji Krakowskiej odbyła się kapituła Prowincji. I znów pracował w następujących placówkach i klasztorach: 1947-1948 w Sędziszowie Młp.; od sierpnia 1948 roku w Bytomiu, gdzie był przełożonym domu zakonnego (1948-1956) i proboszczem parafii (1948-1957); 1957-1959 w Krośnie; we wrześniu 1959 roku na własną prośbę został przeniesiony do Krakowa; 1962-1964 w Krośnie, gdzie pełnił funkcję gwardiana, a potem znów na własną prośbę został przeniesiony do Krakowa, gdzie pozostał aż do śmierci.
Na początku jego posługi jako Ministra Prowincjalnego była w Prowincji duża liczba braci kapłanów, stąd słynne było jego powiedzenie, że może „księżmi płoty grodzić”. W spadku otrzymał kwitnącą życiem zakonnym Prowincję, a pozostawił – z powodu wojny – ruiny. W czasie okupacji zamknął nowicjat, a sama Prowincja utraciła następujące klasztory: Drohobycz, Kutkorz, Lwów Zamarstynów, Olesko i świeżo objęty Ostróg n/Horyniem. Dlatego też, z inicjatywy br. Jerzego Rumaka, po zakończeniu wojny zakonnicy z przeludnionych klasztorów zostali skierowani do pracy duszpasterskiej na Ziemiach Odzyskanych, gdzie stanęli w szeregach pionierów rekatolizacji i repolonizacji tychże ziem. W tym czasie przyjęto kilkadziesiąt placówek duszpasterskich na Ziemiach Zachodnich.
Br. Kazimierz Niczyński należał do bardzo dobrych i zdolnych kaznodziejów oraz rekolekcjonistów. Znany był także z szerzenia nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, zwłaszcza w Krakowie i w Bytomiu. Przeprowadził wiele serii misji ludowych, rekolekcji ludowych, rekolekcji dla zakonników i sióstr zakonnych. Prymas Polski, ks. kard. Stefan Wyszyński, mianował go kuratorem Zgromadzenia Sióstr Józefitek (1959-1962), a w grudniu 1964 roku, na zlecenie ówczesnego ks. abpa Karola Wojtyły, przeprowadził wizytację kanoniczną felicjanek na terenie archidiecezji krakowskiej.
Zmarł 30 marca 1979 roku w Krakowie, przeżywszy 81 lat, w Zakonie 57, w kapłaństwie 52. Mszy św. żałobnej przewodniczył ks. bp Jan Pietraszko, a kondukt pogrzebowy poprowadził ówczesny ks. abp Franciszek Macharski.
Biuro Prasowe Kapucynów - Prowincja Krakowska