„Ponieważ z natchnienia Bożego zostałyście córkami i służebnicami najwyższego i największego Króla, Ojca Niebieskiego i zaślubiłyście się Duchowi Świętemu, wybierając życie według doskonałości Ewangelii świętej, pragnę i przyrzekam osobiście – i przez moich braci – otoczyć was, tak jak ich, serdeczną troską i szczególnym staraniem”. Dopóki sam żył, wypełniał sumiennie tę obietnicę i chciał, aby bracia ją wypełniali.” (z VI rozdziału Reguły św. Klary) Te słowa opisują doświadczenie wizytacji braterskiej, która miała miejsce w naszym Klasztorze Mniszek Klarysek Kapucynek w Szczytnie w dniach 31.03 – 2.04. br., a została przeprowadzona przez Ministra Prowincjalnego Zakonu Braci Kapucynów Prowincji Warszawskiej, brata Łukasza Woźniaka.
Ten czas rozpoczęty został Eucharystią, gdzie Pan karmił nas z jednego stołu swym Słowem i Ciałem. Ojciec Prowincjał został zaproszony do klauzury, by wspólnie być z nami przez cały czas trwania wizytacji. Razem modliliśmy się i jedliśmy posiłki w refektarzu. W międzyczasie oprowadziłyśmy też Ojca po klasztorze, by mógł zobaczyć, jak żyjemy, co robimy, gdzie pracujemy.
Ojciec podzielił się z nami podczas dwóch konferencji refleksją nad życiem zakonnym i wspólnotą, słuchałyśmy jego słów z uwagą i zainteresowaniem. Ważnym elementem wizytacji były rozmowy indywidualne Ministra Prowincjalnego z nami, gdzie dzieliłyśmy się swoim doświadczeniem życia jako klaryski kapucynki, naszą codziennością, tym, co cieszy nas w służbie Panu i różnymi trudnościami i zmaganiami, jakie nas spotykają. O. Prowincjał był uważnym słuchaczem i chętnie odpowiadał na nasze pytania, a także dzielił się swoim doświadczeniem życia w zakonie. To były bogate i dobre spotkania.
…A skoro w ten czas wpisała się data pierwszego kwietnia czyli Prima Aprilis, to na wieczorną rekreację przygotowałyśmy mały „show” humorystyczny, by Ojciec mógł powspominać swój pobyt na misjach w Gabonie… To był czas pełen śmiechu i dobrej zabawy.
Wizytację zakończyła konferencja, poruszająca zagadnienie wspólnoty; w konferencji tej O. Prowincjał odwoływał się do pasji życia zakonnego, do fascynacji Jezusem Chrystusem, który nas połączył we wspólnotę i wciąż nas prowadzi. Swoim słowem zaprosił nas do odwagi budowania relacji siostrzanych we wspólnocie, do wierności rzeczom małym, z jakich składa się nasza codzienność, do tego, byśmy nie zrażały się porażkami (miały odwagę przechodzić kryzysy, które są nieodłączną częścią życia). Podkreślił, że dużo zależy od mojego indywidualnego: CHCĘ. Zaprosił również do uwierzenia, że wszystko, co daje Pan, jest dobre. Za świętym Franciszkiem przypomniał, że „Pan dał mi braci”, a nam Pan daje siostry (siebie nawzajem) i każda z nas jest darem od BOGA dla drugiej.
Tym doświadczeniem wizytacji zostałyśmy zaproszone do gorliwości i wierności naszemu sposobowi życia i do wzajemnej miłości siostrzanej.
tekst s. M. Weronika Miduch OSCCap
Sekretariat Informacji - Prowincja Warszawska